Je draagt verantwoordelijkheid. Voor een gezin, een bedrijf, mensen die op jou rekenen. Je bent gewend om oplossingen te vinden, om door te gaan, om het hoofd koel te houden.
Maar wat als het denken zelf het probleem is geworden?
Wanneer je vast zit in sneller, beter, meer. Wanneer elk antwoord nieuwe vragen oproept. Wanneer de druk te zwaar wordt en je lichaam begint te protesteren. Wanneer je merkt dat je visie verdwenen is en alleen nog problemen ziet die opgelost moeten worden.
Dan is het moment om stil te staan.
Ik ben geen coach. Geen therapeut. Ik ben iemand die naast je zit wanneer het intern stormt.
Mijn achtergrond ligt in escalaties – niet alleen in systemen, maar vooral in mensen. Jarenlang stond ik in de loopgraven van grote incidenten. Daar ontdekte ik dat de meeste rampen niet technisch zijn. Ze zijn menselijk. En dat elke externe crisis een interne tegenhanger heeft.
Via analytisch denken leerde ik complexiteit ontrafelen. Via contemplatieve praktijk leerde ik aanwezig zijn zonder te oordelen. Via Daoïstisch denken begreep ik hoe stagnatie ontstaat – en hoe beweging terugkeert wanneer je aligned bent met wat werkelijk is.
Wat ik doe is eenvoudig, maar niet makkelijk: ik blijf doorvragen. Niet tevreden met antwoorden die vanuit het hoofd komen. Niet accepterend van rookgordijnen of uitwijkmanoeuvres. Analytisch, maar met compassionate listening. Ook wanneer het zeer doet.
Ik schrik nergens van. Ik sta met je in wat is, zonder het weg te willen hebben.
In het Chinese denken bestaat er een volgorde: eerst View, dan Plan, dan Action.
View – een helder beeld van wat werkelijk is – is de basis van alles. Zonder View zijn je plannen gebouwd op zand. En is actie slechts reageren in plaats van bewegen vanuit innerlijke waarheid.
Het probleem: wanneer je vast zit in probleem-oplossend denken, heb je geen View meer. Je bent in de mist. En vanuit de mist kun je wel harder werken, maar niet helderder zien.
Samen maken we ruimte voor View. Niet door oplossingen te bedenken, maar door stil te staan. Door te voelen wat er werkelijk speelt. Door te ontdekken wat jouw innerlijke waarheid is – los van wat moet, zou moeten, of verwacht wordt.
Dit is geen snel proces. Het vergt een investering in jezelf. Maar het is de enige weg terug naar expansief denken, naar visie, naar bewegen in plaats van functioneren.
Eerste contact
We spreken elkaar op de plek waar jij je veilig voelt. Het eerste gesprek bepaalt of en hoe we verder gaan. Er is geen verplichting, geen verwachting. Alleen een verkennend gesprek waarin je voelt of dit past.
Het traject
Meestal werken we met minimaal vijf gesprekken. Tussen de gesprekken door krijg je opdrachten – geen taken om af te vinken, maar ruimte om te vertragen en aanwezig te zijn. Meditatie in actie, zou je kunnen zeggen.
Voor wie
Voor mensen die verantwoordelijkheid dragen en met hun denken niet meer uit het denkgebeuren van hun geest komen. Voor mensen bij wie de druk te zwaar wordt. Voor mensen die schaamte, verwarring of uitzichtloosheid voelen – en de moed hebben om daar naar te kijken.
Voor mensen die willen leven in plaats van functioneren.
Voor wie niet
Dat weten we vaak pas na het eerste gesprek. Maar als je op zoek bent naar snelle oplossingen, externe validatie of troost, dan is dit niet de juiste plek. Troost is vergif. Het neemt je niet serieus.
Wat ik zoek is simpel: de authentieke mens. Sterk, maar niet gebroken. Met de wil tot werkelijk leven.
Wanneer die mens aan tafel komt – kwetsbaar maar krachtig – ontstaat er verbinding. Niet omdat ik je repareer, maar omdat we samen kijken naar wat werkelijk is. Zonder oordeel. Zonder ontwijking.
In escalaties heb ik de rauwe mens gezien. Meegevochten. Ontmoet. Dat is mijn vak. Maar belangrijker: elk gesprek is een nieuwe verdieping. Een ontmoeting die verder reikt dan woorden.
Als je deze tekst leest en voelt dat het klopt – ook al begrijp je het misschien nog niet helemaal – dan is dat genoeg.
Laat niet je denken bepalen of dit past. Laat je intuïtie spreken.
Vertrouw je intuïtie en bel.
Gesprekspartner.nu
Voor mensen die het even niet meer weten – of juist té goed weten hoe het zit, maar er niet meer uit komen.