Het begon allemaal met twee scherpzinnige consultants bij de legendarische RAND Corporation. Charles Kepner en Benjamin Tregoe waren gefascineerd door een ogenschijnlijk eenvoudig fenomeen: sommige mensen lijken van nature beter te zijn in het oplossen van problemen dan anderen. In plaats van dit te accepteren als een mysterie, besloten zij het te onderzoeken. Wat deden deze mensen anders? Welke denkprocessen zaten daarachter?
Hun speurtocht leidde tot een revolutionair inzicht: effectief probleemoplossen is geen mysterie, maar een gestructureerd proces dat je kunt aanleren. Dit vormde de basis voor het bedrijf Kepner-Tregoe, een organisatie die zich sindsdien wereldwijd richt op het ontwikkelen van denkprocessen. Wat ooit begon als ATS (Analytical Trouble Shooting), groeide door tot PSDM (Problem Solving and Decision Making): van het oplossen van storingen tot het nemen van doordachte beslissingen.
Mijn eigen reis met Kepner-Tregoe begon als eenvoudige gebruiker. Tijdens mijn tijd bij Sun Microsystems kwam ik in aanraking met hun eigen variant, die “Resolve” werd genoemd. Stap voor stap groeide mijn rol: van gebruiker, naar facilitator — begeleider van groepsprocessen — tot uiteindelijk de status van Program Leader. In deze rol gaf ik trainingen aan collega’s binnen onze serviceorganisatie, en hielp ik teams bij het ontrafelen van complexe technische problemen.
De samenwerking tussen KT en Sun leidde tot nieuwe innovaties, zoals Incident Mapping: een visuele methode om complexe incidenten in kaart te brengen en samenhang te ontdekken waar die eerst onzichtbaar was. Ook daar behaalde ik mijn “Program Leader” bevoegdheid. De KT-methodiek werd een tweede natuur: Situatiebeoordeling, Probleemanalyse, Besluitvormingsanalyse en — de vaak vergeten parels — Potentiële Probleemanalyse en Potentiële Kansanalyse (PPoA).
Want uiteindelijk is probleemoplossen meer dan logisch redeneren. Het vraagt om échte waarneming — niet alleen van de feiten, maar ook van wat er onder de oppervlakte leeft. Het vraagt om contact — met jezelf, met de ander, met het grotere geheel. En het vraagt om verbinding — het vermogen om relaties te leggen tussen mensen, ideeën en emoties. Dat is het domein van de rechterhersenhelft: intuïtie, aanvoelen, aanwezig zijn.
Dit besef bracht mij verder dan alleen facilitator of program leader zijn. Het daagde mij uit om dieper te kijken naar de mens achter het proces, naar de stille kracht van uitlijning en beschikbaarheid. Want zonder waarneming, contact en verbinding blijft elke methodiek leeg.
En zo ontdekte ik dat de ware kracht van probleemoplossing ontstaat in de dans tussen linker- en rechterhersenhelft. Waar structuur en analyse de bodem leggen, maar waar aanwezigheid en verbinding het verschil maken.
